الهی توفیقم ده که بیش از طلب همدردی، همدردی کنم.
بیش از آنکه مرا بفهمند، دیگران را درک کنم.
پیش از آنکه دوستم بدارند، دوست بدارم.
زیرا در عطا کردن است که می ستانیم و در بخشیدن است که بخشیده می شویم، و در مردن است که حیات ابدی می یابیم.
تاحالا شده به این صورت دعا کرده باشید؟؟؟
این عکس دلمو میلرزونه چون یاد وقتای میفتم که چقدر از خدا کمک میخواستم و مثل کسی که فقط و فقط گره کارش به دست اون باز میشه به درگاهش افتاده بودم .............
خدایا ذرّه ذرّه وجودم از آن توست تو به بزرگواریت منو ببخش چون خیلی وقتها از یاد تو غافلم از یاد تویی که یه روز به تو پناه آورده بودم .
خدای من به خاطره امروز که اینقدر شادو راضی هستم از زندگیم هزاران بار سجدت میکنم و نماز شکر به جا میارم.
خدا جونم بیا تو بغلم که میخوام غرق بوست کنم.............
No comments:
Post a Comment